Euzebiusz Słowacki
STARA ROSSA, SEKTOR 12-d
0047
1880
wys. 240, szer. 214, gł. 369
Sculp. Juliusz Labanowski //.
Miejsce pochówku oznaczone stelą na podstawie, przed która znajduje się betonowa opaska w formie wieka trumny. Stela wzmocniona od tyłu stosem kamieni połączonych zaprawą. Na steli od frontu inskrypcja w dwóch częściach. Część górna umieszczona w płycinie powtarzającej kształt steli, zawiera litery alfa i omega w wypukłorzeźbionych okręgach, pomiędzy nimi wieniec laurowy przewiązany wstążką z monogramem XP. Pod spodem inskrypcja płaskorzeźbiona. Dolna część inskrypcji ryta. Kwatera oznaczona siedmioma nieregularnymi cokolikami połączonymi ze sobą łańcuchem. Na osi umieszczone trzystopniowe schody.
EUZEBIUSZOWI / OJCU JULIUSZA / SŁOWACKIEMU / Prof. Uniw. Wil. / ur. 1772 + 1814 //. "Wędrowiec w drodze życia mdłą stargawszy siłę / Wkrótce rzucę co miłe i co mi nie miłe. / Bez trwogi, nie bez żalu, widzę kres zbliżony, / Który znagla w nieznane przeniesie mnie strony. / W tę spokojną uchronę gdzie wieczność przebywa / I którą chmura pełna tajemnic okrywa." / (Wiersz przedśmiertny E. Słowackiego) / Rodacy / Pomnik ten w 1880 r. uzupełnili. //.
Polski
betonowa trumna i schody
płyta z czerwonego granitu, podstawa z szarego granitu
Archiwum projektu IMG_1109 - IMG_1117
stela: 240 x 214 x 240; ogrodzenie: 100 x 375 x 500; opska: 20 x 57 x 129; schody: 65 x 177 x 240
Minuskuła ma charakter pisma ręcznego. Według kartoteki Wacława Wejtki nagrobek w 1897 r. został "ogrodzony kratką żelazną" staraniem Lucjana Uziębły. Pierwszy nagrobek Euzebiusza Słowackiego został wzniesiony według projektu z 1815 r. Józefa Karola Poussiera, który w latach 1796-1821 pełnił funkcję budowniczego gubernialnego wileńskiego. Był to jednocześnie projektant założenia cmentarnego na Rossie [Anna Sylwia Czyż].
A. Śnieżko, "Rossa - miasto umarłych. Groby zasłużonych", Wrocław 1970 mps w zbiorach Biblioteki Ossolineum we Wrocławiu, s. 401-403.